SARI MAHMUT

Sapsarı saçları, mavi gözleri,
Yalan nedir, hiç bilmezdi sözleri,
Çoğu zaman, yamalıydı dizleri,
Sarı Mahmut, pabuç tamir ederdi.

Çileleri, ömür boyu dolmamış,
Sevmiş insanları, hiç ah almamış,
Dost meclislerinden geri kalmamış,
Sarı Mahmut, pabuç tamir ederdi.

Sabah erken erken, giderdi işe,
Haram karışmazdı, yediği aşa ,
“ Hak’tan” derdi, her ne gelirse başa,
Sarı Mahmut, pabuç tamir ederdi.

Ödümüz patlardı ters bakışında,
Şimşekler çakardı, kaş yıkışında,
Yunus seslenirdi, kâlp nakışında,
Sarı Mahmut, pabuç tamir ederdi.

Dört evlat okuttu, iğne ucuyla,
Suçlanmadı, hiç kâlp kırma suçuyla,
Yediği ekmeği, bilek gücüyle,
Sarı Mahmut, pabuç tamir ederdi.

Saçındaydı harmanların sarısı,
Hakk’a erdi, bir gecenin yarısı,
“Dürüst Yaşa “ oldu, en son çağrısı,
Sarı Mahmut, pabuç tamir ederdi...

İbrahim AÇILAN