BİR DESTAN Kİ

Bu öyle bir destan ki, cihan şahit olmamış,
Nice can düşmüş yere, vatan gülü solmamış.

Üşüşünce yurduma yamyamı, bilmem nesi,
Kınalayıp gönderdi kaç Mehmet’i annesi.

Dedi, Yürü, git oğul, seni bekliyor vatan,
Gitmezsen helâl etmez hakkını şehit atan.

Ben seni doğduğunda al sancağa beledim,
Kulağına ceddinin destanını söyledim.

Geldi nice Mehmet’im vatanın dört yanından,
Hepsi çoktan geçmişti cânânından, canından.

İnmesin diye bayrak, susmasın diye ezan,
En son hücum marşını çaldı en son borazan.

Vatan için ölmeyi emreder kutlu töre,
Korkumuz yok, and olsun mavi gök, yağız yere.

Zaman, mahşere denkti, vatan kıyama durdu,
Zulmete boyun eğmek, ölümden beter zordu.

Tağutun armadası zorlayınca boğazı,
Yeri göğü inletti “Allah Allah” avazı.

Binlerce mermi yağdı can Mehmet’in başına,
Nice yiğit “Hoş geldin” dedi ecel kuşuna.

Sanırsın ki kıyamet, sûr üflemiş İsrafil,
Küffar Ebrehe fili, Koca Seyit ebabil.

Özlenen bir yâr gibi kucaklayıp mermiyi,
Kapkara talihinden vurdu en dev gemiyi.

Nusrat’ın mayınları aşılmaz bir serhatti,
O koca donanmaya Boğaz’ı zindan etti.

Gömülünce sulara İstanbul hayalleri,
Karadan yol bulmaya yöneldi emelleri

Şehadet en şerefli paydı Çanakkale’de,
Dökülen kan ırmaktı, çaydı Çanakkale’de.

Islanırken Mehmed’im şarapnel yağmuruyla,
Goncalandı pâk alnı,şehadetin nuruyla.

Altmış üç kutlu nefer binip ecel atına,
Şan, şerefle yükseldi arş-ı âlâ katına

Melekler alkış tuttu, hayran kaldı sahabe,
İstiklâl tapusuydu her isimsiz türabe.

Elliyedinci Alay, cümlesi kutlu şehit,
Sorun koca tarihe, gördü mü böyle yiğit?

Tarihe şan verenler manga manga ordaydı,
Ordaydı Oğuz Kağan, Alp Er Tunga ordaydı.

Malazgirt’ten, Mohaç’tan, gelmişti nice civan,
Yalnız değildi Mehmet, ordaydı şah-ı merdan.

Ölmeyi emredince o mavi gözlü başbuğ,
Süs oldu alnımızda şehadet denilen tuğ.

Sebil diye dökülen kandı Çanakkale’de,
Can verip aldığımız şandı Çanakkale’de.

Ses verdi Arıburnu, Conkbayır, Kilitbahir,
Bu toprak Türk yurdudur hem evvel hem de ahir.

Süngüyle çizilince vatanın hudutları,
Hâk ile yeksan oldu müstevli umutları.

Her Mehmet bir nur idi, zulmeti boğmak için,
Can verdik, istiklâlde yeniden doğmak için.

Sekiz buçuk ay sonra anladı koca dünya,
Türk’e boyun eğdirmek yalnız kuru bir rüya.

Kanımız, canımızla koruduk istiklâli,
Bedir emanetiydi, çiğnetmedik hilâli.

Ey evlâd-ı fatihân, ey yadigâr-ı şehit,
Devraldığı sancağı taşıyan soylu yiğit,

Sana emanet bayrak, sana emanet vatan,
İyi koru, sahip çık, huzurla yatsın atan.

Bu boğaz ki, her taşı bin defa öpülesi,
Düşün, hangi milletin var bir Çanakkale’si.

Bu öyle bir destan ki, cihan şahit olmamış,
Nice can düşmüş yere, vatan gülü solmamış.

İbrahim AÇILAN
(Türkçe Öğretmeni-Şair)